Αντλεριανή προσέγγιση

Η Αντλεριανή προσέγγιση, όπως προδίδει το όνομά της, δημιουργήθηκε από τον Άλφρεντ Άντλερ (Alfred Adler). Ο Άντλερ ξεκίνησε μαζί με τον Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud), όμως στη συνέχεια διαφοροποίησε τις απόψεις του. Φέρνοντας στο προσκήνιο την Αντλεριανή προσέγγιση, η οποία υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος πέραν των ασυνείδητων τάσεων που εδραιώνονται μέσα στα έξι πρώτα χρόνια του ανθρώπου.

Θεωρεί ότι το σημαντικό δεν είναι οι εμπειρίες που έχει βιώσει ο καθένας μας στην παιδική του ηλικία και μεταγενέστερα, αλλά ο τρόπος που το άτομο αντιλαμβάνεται αυτές τις εμπειρίες. Δηλαδή, πώς αντιλαμβάνεται αυτά τα πρώτα χρόνια της ζωής του και πώς πιστεύει ότι τον έχουν επηρεάσει. Επίσης ο Άλφρεντ Άντλερ (Alfred Adler) διαφοροποιείται σε σχέση με τον Σίγκμουντ Φρόιντ (Sigmund Freud) στο ότι δεν είναι τα ένστικτα και οι σεξουαλικές ορμές το πρωτεύον συστατικό στη διαμόρφωση της προσωπικότητας, αλλά οι κοινωνικές ορμές, στις οποίες επικεντρώνεται περισσότερο Αντλεριανή προσέγγιση.
Η Αντλεριανή προσέγγιση εστιάζεται στη θεωρία, σύμφωνα με την οποία το ουσιαστικότερο σημείο είναι τα αισθήματα κατωτερότητας που αισθάνεται το άτομο. Υποστηρίζει ότι αυτά τα αισθήματα κατωτερότητας και η έντασή τους είναι που καθορίζουν την προσωπικότητα και τις επιλογές του ατόμου. Έτσι το άτομο, προσπαθώντας να ξεπεράσει αυτή τη συναισθηματική κατάσταση, σε ηλικία έξι ετών εδραιώνει ένα στόχο ζωής βάσει αυτών των συναισθημάτων. Οι Αντλεριανοί αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως βιοκοινωνικά όντα που δεν διαμορφώνονται μόνο από τα παιδικά τους χρόνια, αλλά και από την ικανότητά τους να ερμηνεύουν την πραγματικότητα σωστά κι έτσι να μπορούν να την επηρεάζουν θετικά.
Ο Άντλερ εστιάστηκε έτσι περισσότερο στον τρόπο που οι εσωτερικές λειτουργίες επηρεάζουν τους στόχους, την κοινωνική προσέγγιση και την ανθρωπιστική υπόσταση του ατόμου .